ฟ้าบ่กั้น

นี่คือคำถามต่อความเหลื่อมล้ำ ความอยุติธรรม ความทุกข์ยาก ความร้าวรันทดที่มีในสังคมไทย นำมาสู่รวมเรื่องสั้น 'ฟ้าบ่กั้น' ที่เปรียบเสมือน 'คำร้องทุกข์' ของปุถุชนคนธรรมดา
"ใช่ เราสมมติว่าเป็นของท่าน แต่ความจริงก็ไม่ใช่ทีเดียวแต่เพราะท่านเป็นคนมีบุญญาบารมีมาก เราจึงเทิดทูนให้ท่านเป็นเจ้าของทุกสิ่งทุกอย่าง แม้คนธรรมดาสามัญอย่างฉันอย่างอินถานี้เป็นเสมือนสมบัติของท่านเรียกว่าเป็นไพร่ฟ้า ข้า-แผ่นดิน"

"ฟ้านี้กานาย?"
แหงนหน้าขรุขระขึ้นมองความเวิ้งว้างเหนือศีรษะ

"ใช่ อินถา ฟ้านี้แหละ แต่ความจริงท่านขึ้นไปอยู่จริงๆ ไม่ได้หรอกแต่เพราะท่านเป็นคนมีบุญ เราจึงสมมติให้ท่านเป็นเจ้าแผ่นฟ้าแผ่นดิน"